Zaterdag 17 juli 2010.
Ik zie op de website van MoQuake een uitzonderlijke wedstrijd. De mensen van deze fanwebsite hebben het voor elkaar gekregen om voor vier mensen met elk hun gast een ontmoeting te regelen met de drie backings van Prince; Shelby Johnson, Liv Warfield en Elisa Fiorillo-Dease.
Een antwoord op drie voor een fan eenvoudige vragen, en een goede reden is voldoende om een kans te maken. Een goede reden had ik.
Vorig jaar was ik al bij de gelukkigen om Prince aan het werk te zien in Montreux, een onvergetelijke ervaring die ik kon delen met Eulalie. Ook toen maakten we er een klein reisje van. Esmoreit was toen net op kamp, dus hij kon niet mee. Hij heeft toen gezworen nooit meer op kamp te gaan, want dit ging hem niet meer overkomen. Het was pas dit jaar op het concert van Prince op 10 juli 2010 in Werchter, toen ik Esmoreit totaal uit zijn dak zag gaan, dat me duidelijk werd wat ik hem doen missen had. Prince heeft er een nieuwe bezetene bij.
Op weg naar huis kreeg ik een smsje dat Prince een aftershow gaf in de Brusselse Viage. Ik zag Esmoreit totaal uitgeput vredig slapen en besloot gewoon door te rijden. Dit kon ik hem niet aandoen. De volgende ochtend vertelde ik hem van de aftershow en zei er bij dat het toch niet te doen had geweest. Hij replikeerde fel: "het had WEL te doen geweest! Ik wil gewoon meer Princeshows zien. Wie kan er nog zo live optreden? Hoe oud is die man? Wie volgt er hem op? Wat heb ik allemaal niet gemist? Hoeveel tijd heb ik nog?"
Toen wist ik dat ik hem een tweede maal teleurgesteld had, en dat ik dit nog moelijk kon goed maken. Tot deze wedstrijd, dit leek me nu wel een uitgelezen kans. Eindelijk kon ik mijn twee kinderen op gelijke voet krijgen. Eulalie die ondertussen Prince drie keer live had meegemaakt, Esmoreit slechts één keer. Maar nu nog een concert en een meet and greet zouden de wonden moeten kunnen helen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten