Tussen Limoges en Potiers rijden we langs de tweevaksweg N147. Echt voorruit gaat het hier niet tussen vrachtwagens, bestelwagens en tractoren. Halverwege staat een auberge te blinken. Het is middag, we zijn hier nu toch, kunnen we zowel iets eten.
De dagschotel is fraditoe aux cevelatis de chauvanges, of zoiets, ik begrijp het niet echt. Ik vraag iets meer uitleg aan de dienster, ze houdt vol: "fraditoe aux cevelatis de chauvanges". Na de vierde keer springt een koppel aan de tafel naast ons ter hulp. "Fish and meat" Eh? Nu begrijp ik het eigenlijk nog minder, worst van vis met vlees. Geen idee, maar we zijn wel te vinden om iets nieuws te proberen.
Het is inderdaad iets in worstvorm, beige kleur in oranje saus. Ik heb geen idee of ik vlees of vis eet. Het smaakt naar gebonden groentepuree met veel bloem in de zure tomatensaus. Het vult maar smakelijk is anders.
Nadien vraag ik nog aan de dienster welk vlees of vis het was. Daar heeft ze geen idee van. "C'est la sauce je suppose" Voor het fawlty towers toestanden worden betaal ik de rekening en gaan we terug de weg op.
Rond Le Mans gaat het wel heel erg snel. Verlaten snelweg, vier vakken heen, vier terug. De stad doet z'n naam eer aan.
Hôtel La Marjolaine.
Voor de laatste maal onze reservatie bevestigen. De man kan onze naam niet terugvinden. Vous avez du courier? Gelukkig print ik m'n bevestigingsmails uit. Na een grondige studie kan hij niet anders dan ons twee kamers bezorgen. We mogen in het hoofdgebouw, een trapje op, een deur naast de vergaderzaal geeft uit op een gang. Ik vermoed dat het personeel hier verblijft.
Mooi domein. Bovendien had ik op de website gelezen dat ze hier fitness, jacuzzi en zwembad hadden.
We vragen het aan de mevrouw, die het weer aan de mijnheer achter de balie moet gaan vragen.
Geen probleem ze zal met ons mee gaan.
De welnessruimte is in het bijbouwtje aan het gebouw aan de overzijde van de tuin. We krijgen de sleutel en hebben het rijk voor ons alleen. Het is pas nieuw, blijkbaar weten de andere gasten het bestaan hier niet van, zelfs het personeel is niet op de hoogte.
We genieten van een half uurtje fitness, warme jacuzzi met zicht op het omliggende landschap. Een duik in het zwembad, tussen de verbaasde blikken van gasten van een trouwpartij in de tuin.
Het lager linkse aanbouwtje is de welness. Het rechtse raam de fitness en achter het linkse raam de jacuzzi die in de vloer is gebouwd.
Dit is het uitzicht vanuit het bubbelbad:
Langs de oever kan je een mooie wandeling maken.
We sluiten onze reis gastronomisch af met een lekker diner.
Carpaccio van forel met gemarineerde prei.
Konijn met selder
Kaasbuffet
alles met een lekkere sancerre.
De gemarineerde prei is een ideetje voor thuis. Door het zure van limoen is de scherpheid van de rauwe prei verzacht en wordt die eetbaar.
Het konijn is ook verrassend lekker sappig en in kombinatie met de selder, fris.
Het leukste moment aan tafel wordt verzorgd door een Duitse familie. De kinderen lopen al een tijdje rond, binnen en buiten. Op een bepaald moment komen de vier achter elkaar gestapt, onder de commando van de eerste: "LOS! LOS! LOS!"
Nu weten wat losgehen werkelijk betekent.
Tijd om de koffers te pakken,
de creditkaart weigert ondertussen om nog voor ons te betalen,
het zou verstandig zijn huiswaarts te keren.
Beertje mag nog één keer op verplaatsing slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten