Als we 's morgens aan het hotel komen, geeft de zon al goed warmte. Ik ga de sleutel halen bij Mams en Eulalie, en we kruipen voor een hazeslaapje van twee uur in ons bed.
Half negen, ontbijt. We moeten tegen tien uur uitchecken.
Annie-Claire heeft medelijden met Esmoreit, ze heeft hem nog een beetje eten gespaard. Gelukkig want echt wakker wordt hij niet. Ik vraag haar nog wat ze van het concert vond. Haar 'te eclectisch' doet me zo aan de keizer denken die Mozart de opmerking 'to many notes' meegeeft. Er ligt een oceaan tussen de fans en de occasionele concertganger.
Ik had vandaag als gelukkig als rustige dag voorzien, we hoeven amper 150 km af te leggen, richting Rousset. Verbaasd rijden we door het industriegebied naar ons hotel, Le Déjeuner sous l'Arbre, ik geef toe de naam hielp bij de keuze.
Eens op het domein zie je niks meer van het industrieterrein, in de plaats krijg je een fantastisch zicht op de rotsformaties die Paul Cézanne zo mooi schilderde. Bovendien is het erg rustig aan de uitkant van het industrieterrein, zo goed als geen verkeer.
De mevrouw van de balie leidt ons rond, 'Je découvre avec vous'. Het was hier haar eerste dag.
Ze toont ons het prachtige uitzicht, de molen van Cézanne is zichtbaar vanop het domein, het zwembad, het restaurant en de gites. We krijgen twee kamers. De kinderen hebben een mezzanine, wij kiezen voor het hemelbed en eigenlijk ook voor de airco.
Letterlijk, sous l'arbre.
We brengen de middag door uitrustend aan het zwembad. De vrouwen worden wat kribbig van onze glimlach van Nice tot Cannes. De warmte van de zon smelt de scherpe kantjes weg.
In de namiddag gaan we op zoek naar de molen van Cézanne. De lieve mevrouw heeft het ons uitgelegd. Ik zal het maar toegeven, ik heb niet geluisterd. Ik herinner me iets van à gauche le village, à droite iets anders, ook nog iets van demandez.
Le moulin dus, die we niet vonden, maar waar ik toch een mooi fotoken van heb, met m'n miezirig zoomlensje op met ietepietieklein cameratje. Grapje, hoort bij die smile. Mattias had een pro-camera mee, maar met m'n kleine panasonic kon ik Prince van dichter fotograferen dan hem. Hij stond achter mij, en stak telkens zijn duim omhoog toen hij het beeld op m'n scherm zag.
De rotsformatie wou ik ook nog hebben. Ik stopte hiervoor op een truckersparking langs de nationale. Onmiddellijk kwam de uitbater buiten gelopen, "attentions c'est un parking pour poids lourds!' Juist ja, ik zal het maar niet als afront nemen.
Niks voorbereid over deze streek, zonder groene gids, een beetje verloren ronddolend, beginnen de kinderen al over de witte dorpen en Ronda. "Hebben we het gezien?" Fontaines en soldes hebben we de mevrouw ook horen zeggen. Aix en Provence wordt het dus.
Als tip geef ik nog mee de parking aan de voorzijde van de stad te nemen, het scheelt een uur aanschuiven als je zoals ons dwars door het centrum rijdt, en om dan aan de overzijde van de stad de parking in te rijden.
Een open groene stad, met inderdaad veel fonteinen.
Ook people die zich everyday gedragen.
Een nadeel van al dat gefotografeer is natuurlijk dat je de winkelende dames kwijt geraakt.
Er is hier een heel mooi licht, ik begrijp Cézanne beter.
We vinden elkaar op tijd terug voor een glas vers vruchtensap. Voor amper 3€ mixen ze je hier verschillende vruchten bij elkaar framboos-citroen-ananas, perzik-framboos-citroen of ijskoude pastèque. Heerlijk verfrissend en zonder suiker!
We hebben weer bijgeleerd, thuis gooien we ook vanallas met ijsblokjes de blender in.
Het avondmaal nemen we sous l'arbre.
Bij een lekker Anxois met perzik en framboos aroma's nemen we een pot au feu van ganzelever. Een heerlijk hoofdgerecht zal het geweest zijn, maar ik kan het me niet meer herinneren. Het zal aan de aroma's gelegen hebben. Nog wat kaas als dessert.
Een rustige nacht in onze romantische gites.
Beertje is ook mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten