Vandaag is het dus zo ver, maar dat is pas voor vanavond. Ik heb deze nacht nog mijn gsm opgeladen, en hou hem maar dicht bij me, je weet maar nooit waar het goed voor is.
We besluiten Nice te bezoeken, La promenade des Anglais is ons doel. We vragen ons af of dit te doen is met de wagen, of we hem daar ergens geparkeerd krijgen. Het is nooit onverstandig eens te informeren aan de receptie van het hotel.
Annie-Claire, chef en uitbaatster van Le Bastide Gourmande, bekijkt ons eens vragend,
"Wat willen jullie daar doen?",
euh flaneren.
"hoelang zijn jullie hier?"
Wel, eigenlijk alleen vandaag want vanavond gaan wij, de mannen dan, naar het concert van Prince in Nice
"Moi aussi!"
Ah leuk, euh we hebben een wedstrijd gewonnen ...
"Moi aussi!"
ah bon, je gaat ook.
Ja, ze heeft twee tickets gewonnen voor het concert, maar weet nog niet wie er mee gaat. Haar man gaat niet mee, er moet toch iemand de boel recht houden, roept hij van achter de hoek. "Et cuisiner!"
Ze is niet echt fan, maar wil dit toch eens meegemaakt hebben.
" De toute façon, il est gay non?"
Eh, niet weer, zou ik moeite doen? Ik wil eigenlijk zeggen "Et alors?" maar hou het maar bij
"Il na rien de plus hetero que Prince"
maar goed, ze geloofd me toch niet,
"As-tu vu ce comment il s'habille?"
"Il faut être très sûr de sa masculinité pour oser porter de telles garderobes" probeer ik nog, maar parels voor de zwijnen denk ik maar.
Nu, ik vertel haar dat we het concert in Werchter al meegemaakt hebben, en dat ze gerust mag zijn, hij is in goede doen, er staat haar een fantastische avond te wachten.
Ze had pink laatst gezien, dat was pas goed. Oké ik zwijg maar, tegen roze kan ik niet op.
Nice dus.
"Bof, vous savez, ça me dit pas grand chose, Nice" Tweemaal drie rijvakken auto's tussen het strand en de hotels, dat is la promenade en bovendien is het erg bruillant. Niets anders dan auto's die volle snelheid voorbij razen. Niet echt om gezellig te flaneren.
Als jullie hier maar zo kort zijn dat zou je eigenlijk Cannes moeten zien, en Gourdon. Misschien als jullie de tijd hebben neem dan nog de boot van Cannes naar Saint-Tropez.
Eh, Cannes? Is dat er nu niet echt over?
Ze overtuigt ons van Cannes, daar is het rustig wandelen en echt te doen van de toeristen. Ik weet niet waar ze zitten de toeristen, maar zeker niet in Cannes, bizare.
Ze verzekert ons wel om niet met de wagen naar Saint-Tropez te rijden, want je geraakt nooit op tijd terug. Er is welgeteld één baantje naar Saint-Tropez, twee vakken, dag en nacht file. Met de boot sta je er zo.
Als je echt overboord wil gaan, ga dan naar Monaco, "Mais ce n'est pas vraiment mon truc!"
"Et après Monaco il n'y plus rien, que des vieux"
Duidelijke uitleg. We hebben ondertussen geleerd om naar de plaatselijke bevolking te luisteren, en hun tips ter harte te nemen. We gaan voor Cannes. We zien wel of we nog tot in Gourdon geraken.
Ver blijkt het inderdaad niet te zijn, via de snelweg ben je er zo. De gps leidt ons tot voor le palais du festival. We rijden de parking in onder dit immense gebouw met dito parking. Voor de zekerheid nemen we een foto van ons parkeerplaatsnummer, we hebben in het verleden al naar onze auto moeten zoeken, en mens leert uit zijn ervaringen.
Merk ook op, dat we voor de gelegenheid in de paarse zone hebben geparkeerd. Weet ik veel wat er zich hier vanavond gaat afspelen.
Als je uit deze parking komt, heb je echt een Mister Beangevoel. Je komt na een lange wandeling door lage parkings en donkere gangen midden op het strand uit, met een panoramisch uitzicht dat kan tellen. Het contrast maakt het allen maar mooier.
We geven onze ogen de tijd om zich aan het felle zonlicht aan te passen maar voor het klatergoud en de weelde die ons omringen is geen zonnebril donker genoeg.
Het paleis staat midden op het strand, tussen de zandstrook voor zonnebaders en de jachthaven. In Eeklo hebben ze er ook een, maar de sloepjes zijn daar iets bescheidener.
Ik bedenk nu net dat het leuk is voor de fans om 'le palais' eens overdag te zien. Ik vond het zo schattig toen Kate na de aftershow zei, toen we op Mattias stonden te wachten: 'Oh, we are on the beach, I didn't know that'. Nu kan ze de ronde zaal ook eens van de buitenzijde bekijken.
We wilden net onze rosbief in de oven steken, daar was de eerste helikopter al, die een zich belangerijk achtende booteigenaar kwam ophalen waarschijnlijk om zijn déjeuner te gaan nemen. Ik nam nog een foto, want ik dacht dat dit uitzonderlijk was. Maar eigenlijk maken de heli's rondjes om elkaar af te lossen.
Waarmee houdt een mens van dit niveau zich onledig?
Natuurlijk wordt het speelgoed uitgestald in een wedstrijd groot, groter, grootst, rood, roder, roodst of paarst kan ook natuurlijk.
Spontaan hoor ik de zinsnede: "Darling we're out of butter, do you take the bentley or shall I take the ferrari?"
The car is just smiling with a view like that.
And it's french: "bleu blanc rouge"
De kade is mooi aangelegd, op niveau, zodat het plebs alles goed kan bewonderen.
Als je hem zo mooi parkeert voor je bootje, vraag je erom dat hij van alle zijden gefotografeerd wordt. Zoveel schoonheid kan ik niet links laten liggen.
Dit is duidelijk het populairste model van het moment. Elke boot heeft wel andere opties, aangepast aan de wensen van de klant. Bovendien is er een hoop personeel op zo'n jacht.
Deze zoekt nog een plaatsje om aan te meren, en wil er nog net tussen. De andere boten worden netjes afgeschermd door het personeel, met de zakken die overboord hangen. Duwtje links, duwtje rechts. Een boot parkeren lijkt simpeler dan een auto.
Duidelijk een fan met uitgebreid budget, nochtans niet onder Pakistaanse vlag.
Deze staat onopvallend in de rij geparkeerd, bescheidenheid siert.
Ondergronds parkeren is zonde als je zo'n wagen hebt, net voor de inrit van de parking dan maar, de boete neem je er met de glimlach bij.
Terug richting La Croisette, een middagwandeling in de mediterrane zon.
Ook hier, al moet je soms eens de straat over, zie je de auto en andere modellen veel beter dan op het autosalon.
Deze eigenaar is veel slimmer dan ons, hij koos voor wit, wat stukken scheelt als de airco het laat afweten.
Nog niet eerder in het wild tegengekomen, deze nostalgische mercedes SLS AMG met vleugeldeuren.
Het lijkt wel een luxefile.
Twee knappe dames hebben ondertussen een plekje in de schaduw gevonden, terwijl de jongens het speelgoed aan het bewonderen waren.
En dan, speciaal voor Rick, Everyday people @ Cannes. Vreemd hoe je op reis plots aan andere mensen denkt door bepaalde beelden of situaties. Dit is de eerste uit een reeks.
klikken voor een groter beeld
Voor we last krijgen van buikloop, ronden we Cannes af. Aangezien ik nog geen smsje kreeg, willen we Gourdon bezoeken. Annie-Claire heeft er ons een spectaculair panorama beloofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten