Valiezen pakken is nog iets voor deze morgen, gisteren is alle tijd in de voorbereiding gekropen. De koffer is amper gevuld. Het lijkt alsof we iets vergeten zijn, óf we beginnen het reizen onder de knie te krijgen.
Nog even gedag zeggen bij oma, en tegen 11.00 h zijn we vertrokken. We hebben maar 568 km te doen dus hoeven we ons niet op te jagen.
Na Italië heb ik de airco, die het toen liet afweten, laten vervangen. Een lange reis in een warme wagen is echt wel afmattend. Lekker fris nu, tenminste toch de eerste 100 km. Even later blijkt dat de airco wel koelt, maar de lucht niet in de wagen krijgt. De klep die de luchtverdeling in het interieur automatisch regelt geeft het op. Raampjes open dan maar, zoals vroeger. Want anders krijgen we zelfs geen verse lucht, eigenlijk nog iets erger dan in Italië. Dit heeft wel één groot voordeel voor Lut, cd's hoeven we niet op te zetten, niets overtreft het geluid van de rijwind. Geen Prince dus onderweg.
De tip van deze reis is wel de badge voor télépéage. Als je op de A1 de eerste péage door bent, heb je rechts een kantoortje van de diensten van de télépéage. Schaf je daar een badge aan, hij kost je 2€ per maand die je hem gebruikt (dus gebruik je hem 11 maanden niet, dan betaal je ook niks). Geen borg, en verder gaan alle péages automatisch van je creditkaart af. Het scheelt uren in het aanschuiven, zeker tijdens het toeristische seizoen. Er zijn steeds poorten gereserveerd enkel voor de télépéage, waar niemand stilstaat. Voor de andere daarentegen heb je ellenlange files van sukkels die mogen aanschuiven. Jij rijdt zo goed als door, één piepje en de slagboom gaat open. Bij de meeste poorten moet je nog even stoppen, maar bij de nieuwste kan je aan 30 km/h passeren. Staat erg stoer. En bovendien is het leuk dat Lut telkens de badge naast de achteruitkijkspiegel houdt. Want inderdaad, de man in het bureautje had ons verwittigd: "Vous avez quelle voiture, ah une zafira. Votre pare-brise a une zone avec des points noirs, aux deux cotées du rétroviseur. Mettez le badge là, autrement ça ne passe pas."
Dus telkens we een péage naderen ging het in koor: "baksken!"
Nogmaals dank aan Lieven Van Hoecke voor de gouden tip, net voor we vertrokken. Al begrijp ik het natuurlijk wel, gezien jullie deze badges sponseren.We zijn nog even gestopt in de Aire de Assevillers, maar jammer genoeg geen bekenden te zien.
De stop was ook noodzakelijk, want voor het eerst in vijf jaar ging het controlelampje van de bandenspanning branden. We spraken er onze eigen Louis van Jetair Vakantiecheckers (Esmoreit) over aan en aangezien we zwaar geladen waren, verhoogde hij de druk in de banden, zoals in de handleiding staat aangeduid. Voor het overige was de auto helemaal weer toppie!
Bij de stand 'air' is er ook altijd 'eau'. Je kan daar water bijvullen. Het kraantje bleef de hele tijd lopen, en zorgde al voor een klein riviertje aan het tankstation. Wij waren er al een paar keer achteloos overgelopen, maar mams wou haar steentje bijdragen bij deze pitsstop en besloot, milieubewust als ze is, het lekkende kraantje uit te zetten. Ze zorgde er enkel voor dat het water er langs alle kanten uitspoot. Zo was de auto ook weer eens gewassen, en was de familie klepkes nog iets bekender in het noorden van Frankrijk.
Bij de stand 'air' is er ook altijd 'eau'. Je kan daar water bijvullen. Het kraantje bleef de hele tijd lopen, en zorgde al voor een klein riviertje aan het tankstation. Wij waren er al een paar keer achteloos overgelopen, maar mams wou haar steentje bijdragen bij deze pitsstop en besloot, milieubewust als ze is, het lekkende kraantje uit te zetten. Ze zorgde er enkel voor dat het water er langs alle kanten uitspoot. Zo was de auto ook weer eens gewassen, en was de familie klepkes nog iets bekender in het noorden van Frankrijk.
De wind is fel komen opsteken, de mooie wolken doen ons even stoppen om een foto te nemen.
Maar, Johan Cruyff passeert nog eens, ieder nadeel heb z'n voordeel, daardoor rijden we wel door Pontigny. Ik was hier met Koramic in 2006, maar nam toen geen foto's.
Op het dorpsplein staat een mooie overdekte markt. Sanitair is hier ook, waar je nog echt eens op een Frans toilet kan. We hebben die kelk maar aan ons laten voorbij gaan. De dames daarentegen krijgen een gewoon toilet. Positieve discriminatie in Frankrijk.
We willen ook nog de tuin van de abdij bezoeken, maar God straft onmiddellijk. De mooie wolkjes breken open en er vallen hopen nattigheid uit. Spurtend van boom naar boom bereiken we doorweekt de overdekte markt. De chauffeur offert zich galant op om de dames onder het dak te komen afhalen. Zonder verse lucht bedampen de ramen van een auto heel snel.
Als we in Auxerre terug de snelweg A6 op kunnen is het maar een klein eindje meer tot Semur en Auxois. We raken probleemloos ingecheckt, ik weet ondertussen hoe ik m'n naam in het Frans moet spellen. De kamers op het gelijkvloers zijn vrij ruim en net, bovendien is er gratis wifi.
Het restaurant valt wat tegen, we hebben al zo dikwijls lekker gegeten in de Bourgognestreek, maar dit heeft iets van een wegrestaurant. Natuurlijk is het contrast met de Kromme Watergang te groot, we zullen het daar maar bij laten.
- Coupe de champagne avec sa amuse bouche
- Carpaccio van rauwe zalm
- Un fléton pôellé
- Duo de fromages, met uiteraard een époisses
Bij de anderen zie ik het volgende passeren:
- Salade concombre et son coppa
- Lamskoteletjes
- Dôme en chocolat avec framboises
We laten dit alles vergezellen van een witte Auxerrois. Zo vaak mogelijk een wijn uit de streek.
Buiten nemen we nog een kijkje aan het zwembad, en dan is het tijd om wat rust te nemen voor de rit van morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten