Château Auzias

Woensdag 28 juli 2010, middag

Mme S.Brune had me op het hart gedrukt om toch zeker le Château Auzias te bezoeken, ze gingen me daar zeker ontvangen. De château ligt dicht bij Carcassonne zo dicht dat we een hele tour omrijden, enkele dorpjes door en om dan langs een heel smal weggetje, waar je beter geen tegenligger voor je hebt, aan de achterpoort het domein binnen te rijden. Wisten wij veel dat er een kleine oprit vanaf de grote weg liep, die we in binnenrijden van Carcasonne gepasseerd waren. Zelfs het bord, niet echt klein, hadden we niet opgemerkt. Toegegeven het was dan nog ons doel niet.

Lut ziet dat ik eerst moet verwittigen, het liefst les heures du repas. Bellen dus, 'On vous reçoit quand?' De tien minuten werden een half uur na onze vermelde zoektocht, maar het bleek daar allemaal zo nauw niet te steken. We krijgen een rondleiding.

De wijngaarden liggen allemaal rond het kasteel. Ze zijn hier pas sedert 2004 terug begonnen met het produceren van wijn. La propriété was volledig in verval geraakt. Het duurt enkele jaren vooraleer de wijnproductie echt op gang komt en voor dat de investering begint op te brengen. Daarom zijn ze hier ook begonnen met het inrichten van gites op het domein. Ik leg haar uit dat we hier gingen slapen maar door m'n late beslissing alles volzet was.

Om de rij laten ze het onkruid staan zodat de wortels het iets moeilijker hebben, zo verdiepen ze de smaak.

Le château in al z'n glorie, meer pracht en praal moet je je er niet van voorstellen. Aan de overzijde staat de wijnschuur, half ondergronds.

De wijn wordt bewaard in inox of polyester vaten, naargelang de druivensoort of de wijn die men wil maken (rood, rosé of wit)

Via de leidingen loopt de wijn, na rijping uiteraard, naar de bottelarij.

Dat is het dus, meer is er niet aan, hier wordt hun ganse productie gebotteld. De etiketten worden op het tweede deel geplaatst. Hier wachten ze echter mee tot de wijn is verkocht. Voor de europese markt hebben ze 'art nouveau' etiketten, terwijl de Aziatische en Amerikaanse markt liever traditionele etiketten heeft. Het ligt hier dus vol van de naakte flessen.

De druivensoorten waarmee de Auzias wordt samengesteld. Cabernet, Merlot, Grenache, Syrah, Cinsault en Muscat. We mogen alle wijnen proeven. Sommige zijn heel verrassend, zoals hun zoete witte wijn.
De propriétaire heeft heel mooie kasten laten maken, naar een model van apothekerskasten dat hij in het Oosten zag.

We slaan onze voorraad rood en zoet wit in, enkele dozen. Eulalie geeft ons al mee dat ze geen bagage aan haar voeten neemt. Als we nu de koffer zo vol alcohol stouwen dan kunnen onze kleren daar niet meer bij, verzekert ze ons. We zien wel. Ik schat dat de valiezen net naast de kartonnen dozen zullen passen. Schatten zeg ik.
Bovendien krijgen we nog een doos rosé cadeau.

De mevrouw bekijkt mijn briefje van 500 € aandachtig aan beide zijden. Lap denk ik, dat zullen ze hier dan niet aanvaarden. Ik vrees dat m'n visa dat niet trekt, want we moeten nog een hotel betalen. Geen nood, het was de eerste maal dat ze dat zag en ze wou er even van genieten.
Als we ook een doos zoete witte willen meenemen, kijkt ze even bezorgd, 'Ik weet niet of ik er nog genoeg met etiketten staan heb". Daarmee bewijst ze wat ze daarnet verteld heeft, ze etiketeren wel heel krap. Ze slaagt er toch in om net een doos van zes flessen gevuld te krijgen.

De wijn is hier niet duur, de meeste flessen aan 5 € en hun speciale cuvée aan 12 €. Met verschillende wijnen hebben ze de medaille d'argent en medaille d'or gewonnen. Belangrijker is dat wij hem lekker vinden, zelfs nu we een tijdje thuis zijn. De zoete witte hebben we thuis nog niet geproefd.

Ze toont ons de weg naar de quatre voies. Door de wijngaard neem ik nog enkele foto's van de wijnranken. Het is broeierig heet, het gezelschap blijft in de wagen bij de airco.