Wil je het verhaal in volgorde lezen, klik dan hiernaast op de respectievelijke hoofdstukken. Het volledige blog krijg je in volgorde van publicatie door boven op de titel te klikken. Hopelijk hebben jullie evenveel plezier bij het lezen als ik bij het schrijven, en wij tijdens de reis.

Nice.20ten in English





maandag 9 augustus 2010

Het Concert

Zondag 25 juli 20tien, avond
Read this section in English

"Hebben jullie de tickets?" vraag Kiran. Eh? niks hebben we. Even gaat er een schok door ons beseffend dat wat we eigenlijk het belangrijkste vinden, Prince live zien, wel eens aan ons zou kunnen voorbij gaan. "Dan zal ik ze gaan halen" zegt ze, alle zorgen wegvagend. Er wordt voor ons gezorgd. We gaan het volledige stadion rond, want de ingang is volledig aan de andere kant.

Bij de security blijkt dat we kaarten hebben gekregen voor de tweede ring. De tourmanager, Alfred Bernardin, (his name is Alfered?)  is echt een heel puike kerel. Hij heeft direct door dat dat nu niet de plaats is waar we het concert willen meemaken. "Je vais arranger ça". Er volgt gediscuteer over en weer met de security, heel veel telefoons weg en weer "Tu es ou justement?". De security is akkoord om ons in de eerste ring binnen te laten. Nu ontstaat er een ander probleem. We willen graag alle acht dit van begin tot einde meemaken. Mattias vraagt  aan Esmoreit hoe je acht zegt in het Frans, 'huit' 'wiet?, strange, very strange WIET'

Er blijkt geen geschikte plaats voor een rolstoel in die eerste ring. Christine mag binnen maar ze staan niet garant, plus ze zal niks zien als ze niet kan staan. Ik loop over en weer tussen de Alfred en Christine, die buiten het gewoel is blijven wachten. Ondertussen overschakelend van Frans tegen Alfred, in het Engels uitleggen aan de ander MoQuakers, en in het Nederlands verslag uitbrengen aan Crhistine, dan terug met Engels Frans, tweede mogelijkheid Frans Engels Nederlands, neen ze kiezen dan toch maar voor het platform. Terug ... (He's a language bunny that guy, of zoiets want het was in het Zweeds en daar begrijp ik geen snars van)

Jammer maar we splitsen op, wij zes vooraan, Tamara en Christine ergens plompverloren rechts achter.
Ik probeer ze te vinden, maar kan in de menigte niet zien waar ze zich kunnen installeren hebben. We schuiven beetje bij beetje op. Onze gesigneerde poster proberen we in ere te houden.
Ik heb totaal geen idee van de tijd, blijkbaar staat het publiek al een tijdje te wachten. Het zal toch niet aan ons gelegen hebben?

Slim, de opdeling van het stadion. Nikaia is een concertgebouw, waarvan één zijde volledig kan opengezet worden naar een stadion. De zaal is dan als het ware het overdekte podium. Ze verkleinen het stadion met tribunes naargelang het aantal verkochte tickets. Zo krijg je altijd een volle zaal, blijft het gezellig, en zet je de zwarte markt een hak, want je kan tot de laatste dag tickets kopen.

Ondertussen gonst het van de geruchten over een aftershow. Wij acht druk in de weer met de gsms. Monaco? De stars en bars blijkt verbouwd tot restaurant. Zo zouden we toch nog iets te eten kunnen krijgen. Cannes? Is daar een zaal dan. Saint-Tropez. Oh neen, Annie-Claire heeft me nog zo gezegd dat het verkeer naar daar niet te doen is, één weg twee vakken, één heen, één terug. "C'est bouchonné 24 sur 24" Ik zie ons al in de file staan. Tim krijgt serieus het heen en weer. Hij vertelt dat hij kaarten heeft voor Genève dat dus is afgelast, dat hij dan maar kaarten voor Nice heeft gekocht, en dat hij hier nu gratis staat. 'Ik bel een taxi en reserveer die al, zodat we snel bij de aftershow zijn' Ik probeer hem nog duidelijk te maken, maar hij heeft er geen oren naar, bellen is zijn prioriteit. 'I'm gonna call him right now' zegt hij z'n Iphone tegen zijn oor slaand. Ik leg dan maar aan de anderen uit dat ik hier met de auto ben en we gerust allemaal in één auto kunnen. Ik informeer bij Tamara of zij vervoer hebben, uiteindelijk had ik hen eerst een plaatsje in mijn wagen beloofd, en de rolstoel neemt wat plaats in de koffer. Zij hebben ondertussen iets met vrienden geregeld. Tim weer boven water. Wat? Heb jij een auto? En kunnen we daar allemaal in? Ik heb plaats voor zeven, dus dat moet lukken. Waarom vertel je me dat pas nadat ik een taxi besteld heb? Mattias zijn ogen gaan ten hemel. Ze brabbelen iets in het Zweeds, en Tim is weer up to date. Hij belt z'n taxi af. (Ik vermoed dat jullie zo een beetje de stress aanvoelen wat er bij de fanatiekelingen om gaat als er kans is op een aftershow. Het is een hele geruststelling te ervaren dat je misschien wel abnormaal bent, maar dat je minstens niet alleen bent)

De tourmanager komt op het podium, er wordt een aftershow aangekondigd in 'Le Palais' te Cannes. Het zal toch niet mogelijk zijn, daar waar ik deze morgen geweest ben? Ik ben wel niet zeker, want ze spreken van een club, en zo goed heb ik dat daar niet bekeken. De gsm is redder in nood. Ik sms iedereen (hierbij mijn excuses voor de nachtelijke onrust en tegelijk mijn dank voor de moeite) van wie ik vermoed dat ze kunnen googelen, een beetje begrip hebben voor aftershowstress en weten dat ik hier in Nice zit. Want het is allemaal zo snel gegaan dat ik eigenlijk zo goed als niemand verwittigd heb. Maar ik krijg toch een adres door. Inderdaad, ik was deze morgen op scouting. Ok, "pas de soucis", we geraken er.
Tim is er minder gerust in "Nu gaat hier 10 000 man richting Cannes, Cannes waar is dat?  Welk paleis? La Palace? Ik probeer hem gerust ste stellen. Veel helpt het niet. Ze zullen nu al staan aangeschuiven. "We have to leave early" "Do you have a problem leaving early?" "We got to leave now!" Ik maak hem duidelijk dat we daar snel zullen staan, dat ik er deze morgen geweest ben, dat mijn auto heel dichtbij staat, en dat als het moet, ik heel snel kan rijden. Dat laatste staat hem duidelijk aan. Ik denk dat hij nu van het concert zal kunnen genieten.
Ondertussen slaagt Tamara er ook in mij weer mijn maag in een kronkel te doen slaan, ik krijg een sms van haar over een M&G, of ik daar dan niet naar toe ga? Eh? Wat hebben we dan net gehad? Ik snap hier niks meer van. Ik probeer nog te weten of ze het wel degelijk over een' meet and gree't heeft, blijkbaar wel, maar echt duidelijk wordt het me allemaal niet.
Nu, voor mij gaan de show en de aftershow voor, daarnaast zien we wel, ik maak me geen zorgen meer.
De eerste keyboardtonen klinken, hij gaat er aan beginnen, we schuiven nog iets dichter.



Purple Rain
Het doet me direct aan Wenen denken, we zitten goed, want dat vond ik een heel goeie setlist. Je moet het maar doen, gelijk met je grootste nummer starten.
Het wordt een lange intro op keyboard, het publiek oooht al rustig mee.
I never meant 2 cause U any sorrow
Ik blijf het verbazend vinden hoe Prince de snaren beroert, je kan zijn gitaartimbre van elke andere gitarist onderscheiden.
Can I play my guitar,  turn it up
Daar gaan we, voor de zilioenste keer kippenvel, ik kan dit niet verklaren. Toch elke keer net iets anders. Hier geen regen in tegenstelling tot Werchter maar cigalige warmte.
Somebody help me, come on, I can't hear ya, come on, sing!
Een Franse oooh, een Engelse oooh, een Vlaamse oooh, een Zweedse ooooh, wat maakt het uit, Everybody!
En dan die ruk aan de snaren, en we zijn er.
Onmiddellijk een hoogtepunt.

Dearly beloved
We zijn bij Let's Go Crazy beland.
Hier volgt het kwartetje dat de ganse tour aan elkaar blijft hangen crazy-delirious-crazy terug-1999
Niet echt in medleyvorm, maar het is iets dat de laatse jaren bij Princeconcerten terugkomt. Hij gebruikt enkele nummers als het ware om op warm te spelen, en die blijven steeds aan elkaar plakken. Vaak wijzigt hij het eerste nummer en alles wat er achter komt.
Toch is dit geen routineklus, bij Delirious haalt hij er Frederic Yonnet bij voor een solo.
Wait a minute band, the line
Morris Hayes mag uit zijn bol gaan op de toetsen. Is die er ook weer bij?
oh no let's go
We krijgen een stukje Let's Go Crazy terug. Ook de clap 'm is anders dan in Werchter, waar we de regen probeerden weg te zweren.
Dé gitaarsolo en we belanden naadloos in 1999
Do you know this song?


Oh, they say 2000 zero zero party over, oops, out of time!
Tell me what you wanna do?
PARTEY!
Het is wel raar om de drie meiden 'revolution' te horen zingen.
het is eigenlijk:
Can't run from Revelation, no!
Sing it 4 your nation, y'all!
maar ze zingen echt wel revolution.
Mommy, why does everybody have a bomb?

De drums nemen over en we vallen in
SHHH
We got to break it down

Candle light - nono, I don't think so!
The crackle of the flame will just spoil my flow
Besides, I can be your fire baby, yeah
Drippin' all over U like a ball of wax, relax and let go!
 
En dan can I play my guitar?
Zo heb ik shhh nog nooit gehoord, het lijkt wel of Prince z'n gitaarsnaren rechtstreeks verbonden zijn met mijn ruggegraat. Rillingen over heel mijn lijf.
Tonight I'm gonna make you scream, Prince bedrijft de liefde met het publiek, zijn gitaar raakt iedereen afzonderlijk. Ik kan alleen maar stil worden. Cora is ijzersterk op de drums. Zo strak.
Eindsolo tot in overdrive, enkel met de linkerhand, meer heb ik niet nodig om jullie te beroeren.
 
Cream
Turn the lights on, dit moet een feestje worden. Het publiek moet zingen.
Make the rules, Then break 'em all cuz U are the best.
Juist ja, doet ie eigenlijk iets anders? Het is een mantra als een ander.
Look up in the air, it's my guitar Oops bijna was hij zijn gitaar vergeten, net op tijd kan ie ze oppikken om in de solo te gaan.
Zijn gitaar klinkt wel erg funky deze tour, net als op de nieuwe cd trouwens.
Dat is trouwens de enige manier waarop de nieuwe cd in de optredens aan bod komt, buiten een flard text hier en daar. Hij doet dit al jaren. Eigenlijk herwerkt hij zijn hele oeuvre op de manier van de nieuwe cd, zonder de nummers van diezelfde cd te spelen. Deze keer is het één grote funky summer party.
 
 
Here come the drums!
Musicology
Nu is het Mister Hayes die we moeten callen.
Oh Français!
Er moet wat volk bij op het podium, dansen en zingen.
Oh Français! Musicology
Een onmogelijk canon gaat door het publiek. Kan het funkier?
Spotlight! Yonnet, come here brother.
 
A Love Bizarre
A B   A B C D
Het wordt een party op en voor het podium.
The moon up above is ook op de afsraak het is volle maan boven Nice.
 

Controversy

Funkoverdrive,
What time is it?
Oooh, it's time to get funky!
Prince zijn gitaarriedels zijn het funkiest sedert jaren.
Een van zijn geheimen is dat er zoveel gebeurt dan je amper tijd hebt om te bekomen, daarbij moet je bij de les blijven en zijn instructies opvolgen. Hij zorgt er steeds voor dat iedereen attentief blijft, zijn band, de backings, het licht, het geluid maar ook het publiek. Iedereen opperste concentratie.
Are you crazy? Are you insane?
Iedereen geeft gewillig toe.
Take me home
 
 
Angel
Na al dat vuurwerk is het tijd voor enige verpozing.  Elisa, Liv en met Shelby J in de hoofdrol.
Ik moet toegeven, dat eenmaal je ze ontmoet hebt, je ze stukken beter vind. Slimme zet. Prince kan niet meer verbeteren in de ogen van de hardcore fans, die zit op zo'n onbereikbare hoogte dat hij eigenlijk alleen maar kan dalen met hem persoonlijk te ontmoeten, hij zou dan menselijk worden. De achtergrondzangeressen komen meer op de voorgrond eens je ze kent.
Iemand zei het met nog laatst, zijn ego is niet zo groot, hij geeft anderen al de ruimte op een podium. Ook de dames zeiden het zelf, we voelen ons niet echt backing, soms zijn we gewoon lead.
Power hebben ze de dames. Zeker als Liv er bij komt!
 
Nothing Compares 2 U
Deze doet hij inderdaad beter in duet, dat was zo met Rosie Gaines, en nu zeker met Shelby.
Voor mij is het hem eindelijk gelukt om het nummer terug te claimen. (Ik vond Sinead haar uitvoering altijd al sterker)
Hier komt het schuurdeurgehalte van Shelby duidelijk uit de verf.
Cassandra en Frederic krijgen ruimte: real music by real musicians!
Het publiek krijgt de moeilijk te zingen tweeklank to you te zingen.
Prince kan zijn tijd nemen van Shelby om de song te besluiten, heel emotioneel.
Waarna hij: "We are going to be serving captain crunch at the aftershow"
We weten dat we voor een ganse nacht met Prince zullen verbonden zijn, tot de cornflakes bij het ontbijt.
 
Were ever I go you go with me, alright?

Take Me with U
En het is weer feest.

Naadloos naar
Guitar
Met this guitar in de hoofdrol
I want this guitar turned up so France can hear me
De zotse capriolen volgen op gitaar.
One more? One more? Encore?
 
 
Break, Prince gaat af en komt in een andere, zwarte outfit terug.
De scene kleurt rood en Esmoreit weet beter dan ikzelf welk nummer volgt.
Little Red Corvette
Sedert Montreux in herwerkte versie. Magistraal mooi hier op een zwoele zuiderse avond, dicht bij de zee. Het is dan misschien wel sundaynight maar who cares.
Het publiek zweept het tempo op, maar Prince breekt het weer en remt zwaar af,
slow down.
Het publiek besluit a capella, ritmisch klappend.
Dit was mooi.
 
KISS
Een nummer waar hij live steeds aan gesleutelt, hij brengthet steeds op een verschillende manier.
Nu een heel gestripte versie, weinig meer dan een drumbeat.
Prince terug aan de dans, zei er iemand iets over de oostkantons?
oostkantons=Eupen:=heupen, dixit Geert Hoste
 
 
 
 
Owie O, OooOh.
dubbel time!
Het publiek neemt gewillig het refrein over, volmondig eindigend in KISS!
Het feestje gaat door.
 
 
 
Het podium loopt terug leeg
 
Mountains
Een van mijn lievelingsnummers.
Sorry girls, maar hier moet me iets van het hart. De meiden hebben veel te veel power en zingen te goed voor dit nummer. Wendy, Lisa en vooral Susannah zongen dit heel breekbaar lichtjes uit de toon. Dit gaf een zekere spanning aan het nummer. Hetzelfde voor de blazers die vaak atonaal gaan, ze worden nu vervangen door perfekt gespeelde keyboards.
Anderzijds werkt het nummer perfect als smoes om Shake Your Body van the Jacksons te zingen. Elisa hier in een voortreffelijke lead trouwens. Het wordt een grote party in het stadion.
Een beat verder brengt ons bij Everyday People. We hebben er al een hoop zien lopen in de streek. Esmoreit en ik kunnen dan ook vollop meezingen. Ook met I Want To Take You Higher.
Alles staat on fire!
 
 
Break
 
Forever In My Life
Gevoelig lied, gevoelige text, gevoelig gebracht enkel op een drumloop.
Waarom het met Susannah misgelopen is, ik heb er het raden naar.
Maar one word, two syllables: alright.
I say allright,
you say alright
 
Hij brengt dit dubbelklappend naar When Will We Be Paid, neergezet door Liv Warfield. Een achternaam die de lading dekt.
 
We had so much fun in Europe, I want to thank you so much for giving us such a wonderfull time.
I love Everybody and Everybody loves me.
Prince even heel emotioneel in een zeldzame bindtekst.
 
 
 
DREAMER
Hij bedankt ons met een ongelooflijk sterke versie van Dreamer. Dikwijls heeft dit nummer de neiging te gaan lopen, vooral onder invloed van de drums. Maar hier!
Turn my guitar way up!
a little more
a little more
Met een draai maakt hij er een funky versie van, op het gospelse af. Ongelooflijk.
Alle lichten uit, donker. CELLPHONES!
De aanstekers worden vervangen door technologie.
Don't stop dreaming y'all.
You need to understand,
what you are holding in your hand, 
all your loved ones are right here,
we are one big family tonight,
we are one big family tomorrow,
we are one big family for ever,
and ever!
 
turn it up!
 
Dance Disco Heat
Klinkt het niet dan botst het.
Van rock naar Disco in twee tienden van een seconde.
We komt hier mee weg? Juist Prince
 
De lichten gaan aan, de aftershow wordt nog eens aangekondigd.
We zijn alle zes nog samen, we gaan voor de aftershow.
Want dit kan niet gedaan zijn,
Hier hebben we nog niet genoeg van!
We just want more.

3 opmerkingen:

  1. Ja, dat is weer de moeite geweest hé! Jullie hebben er toch wel van dichtbij kunnen van genieten. Ik luister dan straks wel naar zijn live concert om in de sfeer te komen.
    Geniet nog van jullie vakantie!
    Groetjes van de Rondeños

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook leuk om af en toe reactie te krijgen.
    Je weet dan wat je doet geapprecieerd wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. "Ik vermoed dat jullie zo een beetje de stress aanvoelen wat er bij de fanatiekelingen om gaat als er kans is op een aftershow. Het is een hele geruststelling te ervaren dat je misschien wel abnormaal bent, maar dat je minstens niet alleen bent)."

    Ik kon de spanning voelen tijdens het lezen. En je bent zeker niet alleen. ;-)

    "Zo heb ik shhh nog nooit gehoord, het lijkt wel of Prince z'n gitaarsnaren rechtstreeks verbonden zijn met mijn ruggegraat. Rillingen over heel mijn lijf."

    Bij mij ook als ik dit lees...

    Dank je wel voor je verslag en de geweldige foto's! Dit is echt genieten!!!

    BeantwoordenVerwijderen